Pamflet: Waarom ik hoop dat u niet op de VVD gaat stemmen bij de Gemeenteraadsverkiezingen van 2018!

Binnenkort zijn er gemeenteraadsverkiezingen in Nederland.

Wat deze verkiezingen in mijn ogen extra bijzonder maakt, is de sterk gepolariseerde situatie waarin Nederland zich nu bevindt. Hoewel de Nederlandse samenleving op straat over het algemeen nog een heel vriendelijke indruk maakt, is het debat – vooral op de sociale media en zelfs in de dagbladen – erg verhard, waarbij wederzijds begrip en tolerantie vrijwel zijn verdwenen. Er is de opkomst geweest van zeer rechtse partijen, zoals de PVV en het iets ‘salonfähiger’ FvD en daarnaast het relatief grote succes voor zeer linkse partijen, als de SP en de PvdD.

Wat beide groepen aan de verre weerskanten van het midden onderscheidt is de gedeelde afkeer van "de elites", van het verenigde Europa en (vooral) van de EU als ondemocratisch en allesbeslissend monster, dat onophoudelijk tegen de belangen van ‘de Nederlanders’ ingaat.

En ook delen beide groepen een nostalgisch verlangen naar het Nederland ‘van vroeger’! Een Nederland dat etnisch en religieus homogener is en meer gericht is op ‘de Nederlanders’ zelf, door het bieden van vrijwel onbeperkte solidariteit aan ‘echte’ Nederlanders. Een Nederland met het primaat voor de Joods-Christelijke traditie, die er feitelijk nooit echt is geweest, maar er door diverse politici met de haren is bijgesleept uit electoraal gewin.

Waar dit bij de linkse Nederlanders niet zozeer tot virulent racisme en afkeer van (islamitische) Nederlanders leidde, is dit bij de ultrarechtse partijen helaas wel het geval geweest. Net als het soms opzichtige gedweep met Vladimir Putin in Rusland en Viktor Orbán in Hongarije als een ideaal soort sterke mannen om een land door de huidige, roerige tijden te leiden.

Maar ja, de zeer rechtse en linkse partijen zijn en blijven voorlopig gelukkig splinterpartijen… Hoeveel zetels de PVV ook heeft veroverd en hoe succesvol Thierry Baudet van het Forum voor Democratie zich ook in de dagbladen weet te profileren, de kans blijft erg klein dat deze partijen het alleen of gezamenlijk voor het zeggen krijgen in het redelijk gematigd stemmende Nederland.

Wat echter wel een verontrustende ontwikkeling was in mijn ogen, was de enorme invloed die deze randgroepen op het gedrag van de middenpartijen hebben gehad.

De CDA is onder Sybrand van Haersma Buma met een enorme ruk naar rechts opgeschoven, op een wijze die oud-premiers en –politici als Dries van Agt, Ruud Lubbers en Jan Terlouw een doorn in het oog was.

Buma’s Nederland is het land van krachtig riekende spruitjes, kleingeestigheid en naijver geworden: een benepen land waarin nog weinig grootsheid terug te vinden is en waarin de publieke moraal van de intolerantie voor anderszijnden en andersdenkenden regeert. Een partij die de Bijbel gebruikt zolang dit haar goed uitkomt, maar waarvan het dagelijks handelen weinig meer uitstraalt van de Bijbelse waarden en de vergevingsgezindheid van het Nieuwe Testament.

De PvdA is in de afgelopen decennia verworden tot een partij van bestuurders, baantjesjagers en nationale apparatchiks. Een partij waaruit het laatste druppeltje sociaal-democratie allang lijkt te zijn weggesijpeld, tot alleen de holle frasen achterbleven en er af en toe voor de bühne nog sociaal-democratisch werd gedaan... in verkiezingstijd.

De partij ook van Diederik Samson’s Onedin Line tussen Griekenland en Turkije: een veerdienst opgetuigd om asielzoekers en immigranten die Griekenland bereikten, terug te verschepen tot buiten het zicht van de EU en de Europese Raad. 

[14 maart 2018: Op deze opmerking kreeg ik commentaar van Diederik Samsom zelf. Deze opmerking wil ik graag afdrukken uit het oogpunt van noodzakelijke openheid en eerlijkheid. Hij zei mij het volgende: 

"Beste Ernst, er is geen ‘veerdienst’ voor vluchtelingen tussen Griekenland en Turkije. de enige migranten die teruggaan zij degenen die géén asiel aanvragen. Er is wel een einde gekomen aan de chaos op de Balkan en er zijn miljarden extra voor opvang van vluchtelingen in EU en Turkije. Wat was jouw oplossing geweest?"]

Opgericht met als enige doel om Europa geen echte keuzes voor een humaan asiel- en immigratiebeleid te hoeven laten maken, zodat de Europese Commissie de herverdeling van immigranten als een hete aardappel kan doorschuiven naar de toekomst. Sindsdien zijn de immigratieproblemen als het ware verborgen onder Harry Potter’s Onzichtbaarheidsmantel: ze zijn er wél, maar toch ook weer niet!

En de PvdA is ook de partij van Lodewijk Asscher als Mark Rutte’s schaamlap/excuus-Truus voor het hardvochtige bezuinigingsbeleid waarmee Nederland de crisis tot diep in de Nederlandse huiskamers heeft gebracht. Een strategie die de PvdA bijna ten onder deed gaan.

En D66? Tja, daar ligt de bezieling, die destijds tot de oprichting van de partij leidde, al grotendeels onder de groene zoden of heeft daar al een zeer gevorderde leeftijd bereikt. Zelden is een partij harder afgebladderd dan D66 de laatste maanden, als consequentie van het opgeven van het (overigens halfbakken) raadgevende referendum.

De duidelijke, integere en veranderingsgezinde standpunten van vroegere fractievoorzitters als Els Borst, Boris Dittrich en Thom de Graaf zijn vervangen door de gladde, inhoudsloze praatjes van een voormalige veilingmeester en zijn assistenten, die bereid zijn alles op te geven om bij de VVD in het gevlij te blijven.

Alexander Pechthold’s verbale vermogens zijn nog steeds ongeëvenaard, maar het zijn de ongeïnspireerde woorden van een autoverkoper die allang niet meer in zijn eigen auto’s gelooft, maar er “alleen voor het geld” nog in zit.

Toch vind ik het CDA, D66 en de PvdA nog niet zulke verontrustende partijen geworden als de grootste partij van Nederland, qua zetels: de VVD. Vooral na de metamorfose die deze partij vanaf de 21ste eeuw en tenslotte onder het leiderschap van premier Mark Rutte heeft doorgemaakt.

Hoewel de VVD nooit mijn partij is geweest (ik was altijd al sociaal-democraat in hart en nieren), kon ik deze partij in de laatste decennia van de 20^ste eeuw nog wel respecteren en appreciëren. En dat om de simpele reden, dat fractievoorzitters en speciale vertegenwoordigers als Pieter Winsemius, Joris Voorhoeve, Jozias van Aartsen, Frans Weisglas, Neelie Kroes en Hans Dijkstal fatsoenlijke mensen leken te zijn die – op hun eigen manier – het beste met Nederland voorhadden en ogenschijnlijk niet alleen voor hun eigen belangetjes in de Kamer of de regering zaten.

En hoewel Frits Bolkestein in zeker opzicht de aartsvader van de verrechtsing van de VVD is geweest, was hij een eloquente redenaar en opinieschrijver naar wie het altijd goed luisteren was en wiens thema’s in ieder geval de veranderende tijdgeest goed aanvoelden en hierop ingingen.

Sinds de start van de 21^ste eeuw, en vooral na de verrassende en ook overrompelende opkomst van het Fortuynisme, is de VVD echter een broeinest geworden van in mijn ogen kwalijke ontwikkelingen.

Enerzijds bestaat de partij uit een steeds schaamtelozer optredend neoliberaal smaldeel met een ‘Alles is voor Bassie’-mentaliteit en anderszijds was deze de kraamkamer voor bijna alle rechtse splintergroeperingen die Nederland nu rijk is. Van de LPF en de PVV tot Trots op Nederland van Rita Verdonk en het Forum voor Democratie; alles lijkt terug te voeren op afvalligen van de VVD.

Toch is dit niet het enige dat mij zo irriteert aan de VVD... Ook voor het rechtse geluid moet ruimte zijn en je hoeft het niet met mensen eens te zijn om hun meningen te kunnen respecteren.

Op dit moment zijn er echter twee zaken die ik zelf heel slecht kan verteren:

• het schreeuwerige en zeer populistische posterliberalisme van de VVD en
• het karakterloze meewaaien met alle winden van met name premier Rutte, zolang andere partijen hem maar in staat stellen premier te blijven.

Een ieder die geregeld een blik op de posters van de VVD van het laatste decennium heeft geworpen, begrijpt wat ik bedoel met het schreeuwerige posterliberalisme.

Deze VVD posters staan over het algemeen vol van:

• Inhoudsloze en valse beloftes, alsmede overduidelijke onwaarheden, die inmiddels ook allang als zodanig zijn geïdentificeerd, zonder dat hierop ooit een rectificatie volgde;
• Misplaatste stoerheid tegenover en het bewust uitvergroten van de misstanden met de uitkeringen en subsidies voor de zwakkeren en hulpbehoevenden in de samenleving. En dat, terwijl de partij zelf gebukt ging onder een “schier eindeloze” stoet van volkomen afgebrande en soms zelfs ronduit corrupte of misdadige bestuurders door het gehele land.
  
  Hoewel bijna alle grote partijen hun eigen portie schandalen hebben gehad in de afgelopen jaren, was geen enkele partij zo prominent aanwezig in de nieuwsmedia als juist de VVD. Daarbij was er geen schaamte en geen enkele vorm van zelfreflectie te bekennen, maar juist een extra hard afzetten van de partij tegen bijstands- en uitkeringsfraude en onterecht genoten subsidies om de aandacht van het eigen falen af te leiden;

• Het zogenaamd als enige aanpakken van problemen in de samenleving, de binnenstad of op de Nederlandse woningmarkt, waarvoor de partij in sommige gevallen als voornaamste of als enige verantwoordelijk was.

Een potpourri van veelal populistische en soms ronduit onware VVD-posters
die de laatste tien jaar tijdens verkiezingen zijn gebruikt door de partij
Copyright: VVD
Click to enlarge

Maar mijn voornaamste grief tegen de VVD is dat de partij het heeft bestaan met de PVV als gedoogpartner te regeren, zonder dat dit direct na afloop in klare taal tot eenmalig en achteraf onwenselijk incident is verklaard. 

Sterker nog, diverse prominente vertegenwoordigers en bewindslieden zouden er waarschijnlijk niet voor terugschrikken nogmaals een verstandshuwelijk met uiterst rechts aan te gaan, als dit een verlenging van het mandaat van de VVD als bestuurderspartij zou betekenen.

En ook een belangrijke grief is dat deze partij niet voor een consistente visie lijkt te staan en hier zelfs bewust voor wegduikt in gremia als de Eerste en Tweede Kamer, maar ook binnen de Europese bestuurs- en debatcentra.

Waardoor de partij in de afgelopen zeven jaar moeiteloos van samenwerking met CDA en PVV naar regeren met de PvdA kon switchen en niet al te lang daarna weer terug kon gaan naar CDA, D66 en ChristenUnie. Sommigen noemen dit flexibel en pragmatisch in het landsbelang, maar ik noem het zelf ruggengraatloos en zelfs schaamteloos.

Daarom vind ik het jammer voor alle integere VVD-bestuurders die er ook in groten getale zijn door het gehele land, maar moet ik U – als Nederlands staatsburger en kiezer – toch vragen niet op de VVD te stemmen tijdens de Gemeenteraadsverkiezingen van 2018:

- De VVD moet duidelijk gemaakt worden dat de diepte van de crisis in Nederland en de grote moeilijkheden van de lagere en middenklasse – en met name de detailhandel – geen voldongen feit waren, maar vooral ook een gevolg van de politieke keuzes die de VVD en haar regeringspartners hebben gemaakt. 

Zij waren een direct gevolg van de doorgevoerde belastingverhogingen en het snijden in arbeidsplaatsen, uitkeringen en subsidies, waardoor de koopkracht van velen als sneeuw voor de zon verdween. En mede het gevolg van het voortdurende hameren op het verkleinen van het begrotingstekort in Nederland en Europa, in plaats van te investeren in de Nederlandse economie op het moment dat dat het hardste nodig was. 

Procyclisch regeringsbeleid, in plaats van anticyclisch beleid...

Het feit dat de Nederlandse economie nu zo hard groeit, is mijns inziens grotendeels gebaseerd op inhaalgroei en het wederom oppompen van de Nederlandse huizenmarkt... Niet op autonome groei, als gevolg van meer algemene welvaart en verbeterde consumptie!

- De VVD moet ook duidelijk worden gemaakt dat een groot deel van de Nederlanders genoeg heeft van alle schandalen die deze partij al jarenlang achtervolgen. En van het brallerige geschreeuw van hun posters vol halve waarheden en onwaarheden of hun posters vol populistische slogans.

En ook van het doorlopende wijzen naar de zwakkeren en hulpbehoevenden in de samenleving als parasieten en profiteurs, die alleen “hun hand willen ophouden” en niet zelfredzaam willen zijn, in tegenstelling tot de ‘doeners’ van de VVD.

- Ook moet de VVD en met name premier Mark Rutte duidelijk worden gemaakt dat je niet in Nederland anti-Europa kunt zijn en in Brussel pro-Europa. En dat het Verenigd Koninkrijk niet uit de EU vertrekt om Nederland in hun plaats de kans te geven voortdurend aan de noodrem te trekken. Waarbij het pijnlijke, maar noodzakelijke maatregelen van de Europese Commissie en de As Parijs – Berlijn tegenwerkt die grote problemen rond immigratie, bevolkingsopbouw en werkvoorziening voor de toekomst oplossen, alsmede de instabiliteit van de Euro zullen verminderen.

  

- Tenslotte moet de VVD duidelijk gemaakt worden dat een visie geen vies woord is, maar noodzakelijk om de uitdagingen het hoofd te bieden die Nederland vanuit de rest van de wereld bereiken. 

Uitdagingen waarvoor we de EU heel hard nodig hebben, omdat wij alleen geen partij zijn voor de economische en politieke belangen van China, Rusland en de Verenigde Staten, maar gezamenlijk als Europese Unie wel. Een toespraak vol platitudes en geëtaleerde koudwatervrees in Berlijn is geen grootse visie op de uitdagingen van de Nederlandse en Europese toekomst, maar het simpelweg ontkennen ervan.

Doet u daarom met mij mee en stemt u ook niet op de VVD?!

Ik wens ik u hoe dan ook prettige en spannende gemeenteraadsverkiezingen toe en vooral de wijsheid om de voor u juiste partij te kiezen. Omdat ik weet dat u dat aankunt en over voldoende wijsheid beschikt!

Met vriendelijke groet,

Ernst

[14 maart 2018: Ook na het eerste contact tussen Diederik Samson en mij is er nog een aantal DM's uitgewisseld, die ik hier omwille van de duidelijkheid zal printen:

Ernst: Ik zie dat je opmerking een belangrijke nuance is die niet in mijn artikel was weergegeven. Ik zal dat daarom ook in mijn artikel aanpassen. Wat mij echter stoort dat Griekenland en Turkije nog steeds een soort 'end of the line' zijn geworden voor de vluchtelingen/asielzoekers en dat het niemand nog een lor lijkt te interesseren waar deze mensen nu uiteindelijk terecht kunnen.

Ernst: Door het instellen van de mogelijkheid van het terugsturen van mensen naar Turkije, tegelijk met het afsluiten van de routes naar de Balkan zijn de vluchtelingen het probleem van Griekenland, Spanje en Italië geworden, om dit te blijven. Ik vond dat echt Europa op zijn smalst, hoewel ik natuurlijk ook de massale reacties in Oost-Europa volgde.

Diederik: Eens. Ik heb me tot de laatste dag van mijn politieke loopbaan ingezet om EU bij de les te houden. Zie nu met leedwezen dat de aandacht lijkt te verdwijnen.  Griekenland heeft meer nodig om de vluchtelingen goed op te vangen en hun aanvraag te beoordelen. 

]